Φάτα Μοργκάνα.
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Μαρίζα Κωχ Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό, που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν. Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί, οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι, όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη. Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά. Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι. Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά, Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει. Πούθ’ έρχεσαι; Απ’ τη Βαβυλώνα. Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα. Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα. Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα. Το κλάμα του εμιγκράντου Παραδοσιακό Ώρια μου ροντινέλλα α πούτε στε τσε στάζει, πλέα τάλασσα σ’ αγκουάλλει με τούτο καλό καιρό; Άσπρο βαστά το πέττο μαύρε βαστά τες άλε, ο σταυρί κολόρ ντι μάρε με τη κούντα λιο νοιττή. Αρώτησα τη μάνα μου την πλέον αγαπημένη έχει τόσο κα με μένει πούρου νά `χει να με δει. Αρώτησα το τσιούρη μου τσε σ’ όλη τη γκετονία τσε αν είχε ομιλία πόσα είχε να μου πει ! Κάϊτζ’ αμπρό στη τάλασσα πάντα σένα κανονώ, λίον γκέρνει, λίο καλέει, λίον εγκίτζει το νερό. Μα σου τίπο μου λέει, για πόσα σε ρωτώ, λίον γκέρνει, λίο καλέει, λίον εγκίτζει το νερό... Τζιβαέρι Παραδοσιακό Αχ! Η ξενιτιά το χαίρεται Τζιβαέρι μου Το μοσχολούλουδο μου σιγανά και ταπεινά Αχ! Εγώ ήμουνα που το ‘στειλα Τζιβαέρι μου Με θέλημα δικό μου σιγανά πατώ στη γη Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτιά Τζιβαέρι μου Εσέ και το καλό σου σιγανά και ταπεινά Αχ! Που πήρες το παιδάκι μου Τζιβαέρι μου και το ‘κανες δικό σου σιγανά πατώ στη γη Ραμπί Ραμπί Δημοτικό Τουρκίας Ηadύrύmύn όstόne ώύp dedi damladύ ] 2x Allah canύmύ almadύ almadύ ] 2x Veresiye vere vere kalmadύ kalmadύ ] 2x Allah canύmύ almadύ almadύ ] 2x Heey-hey Rampi rampi, rampi rampi Gel bize, oπlan hadi Heey-hey Rampi rampi, rampi rampi Gel bize iηmek vakti Heey-hey Rampi rampi, rampi rampi Maώallah Sόtlόce cezveler kaynasύn kaynasύn Sόlό sόlό cezveler kaynasύn kaynasύn Rafiyemin kollarύ oynasύn oynasύn Halimenin gφbeπi oynasύn oynasύn Yarύn sarύ ηarώύya varayύm varayύm ] 2x Yarime de bir potin alayύm alayύm ] 2x Hey... Του Γάμου Παραδοσιακό Σήμερα γά , σήμερα γάμος γίνεται σ’ ωραίο περιβόλι, σ’ ωραίο περιβόλι Σήμερα απο , σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη, η μάνα από την κόρη Γαμπρέ τη νύ , γαμπρέ τη νύφη ν’ αγαπάς Να μην την εμαλώνεις, να μην την εμαλώνεις Σαν το βασί , σαν το βασιλικό στη γη να τηνε καμαρώνεις, να τηνε καμαρώνεις Σήκω περή , σήκω περήφανε αητέ κι άνοιξε τα φτερά σου, κι άνοιξε τα φτερά σου Να πεταχτεί, να πεταχτεί η πέρδικα που ’χεις στην αγκαλιά σου, που ’χεις στην αγκαλιά σου Μεγιέ Μελέ Στίχοι-Μουσική: Φίλιππος Νικολάου Ποιος ήλιος εξεπρόβαλε Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ, ποιος ξέρει για πού το `βαλε πού πάει, καλέ, πού πάει καλέ; Δεν είναι ήλιος μόνο, είναι η Τζεμιλέ, η Τζεμιλέ που `χει διψάσει για φιλιά με δεν το λέει, μα δεν το λέει. Αν ήταν ήλιος και φεγγάρι Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ το νου δε θα μου είχε πάρει η Τζεμιλέ, η Τζεμιλέ. Γι’ αυτή την όμορφη γυναίκα Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ λιώνουμ’ εγώ και άλλοι δέκα Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ. Ποια να `ναι τούτη η κερασιά Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ που `βαλε χάντρα θαλασσιά μη τη ματιάσουνε καλέ Αυτή δεν είναι κερασιά η Τζεμιλέ, η Τζεμιλέ που `χει διψάσει γι’ αγκαλιά μα δεν το λέει, μα δεν το λέει. Αν ήταν δέντρο και κλωνάρι Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ το νου δε θα μου είχε πάρει η Τζεμιλέ, η Τζεμιλέ. Γι’ αυτή την όμορφη γυναίκα Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ λιώνουμ’ εγώ και άλλοι δέκα Μεγιέ Μελέ, Μεγιέ Μελέ. Καράβι με σημαία ξένη Στίχοι: Κώστας Βίρβος Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης Καράβι με σημαία ξένη που πας ταξίδι μακρινό, αγάπη πια δε με προσμένει, το σπίτι άδειο κι ορφανό. Αγάπη πια δε με προσμένει, μαζί σου πάρε με, μαζί σου πάρε με, να μην πονώ. Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη, Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά. Ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι, αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά. Του έρωτά μου η ορφάνια κάνει το δάκρυ μου καυτό. Μόνο σε μακρινά λιμάνια εκεί μπορεί να γιατρευτώ, να φύγω λίγο απ’ την αφάνεια, να λησμονήσω, να λησμονήσω, να ξεχαστώ. Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη, Βομβάη, Τόκιο και Μπαρμπαριά. Ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι, αχ! να τα ξέχναγα εκεί μακριά. Χρόνε νυχτοπούλι παγερό Στίχοι: Ν.Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις Τα παλιά τα σπίτια τα κλεισμένα πάντα κρύβουν κάτι και για μένα πράγματα γνωστά πράγματα πιστά πράγματα ζεστά κι αγαπημένα πράγματα γνωστά πράγματα πιστά πράγματα ζεστά, λησμονημένα Χρόνε νυχτοπούλι παγερό κόβεις με μαχαίρι τον καιρό γρήγορα πετάς πίσω δεν κοιτάς τον απάνω κόσμο το μεγάλο Χρόνε παραμύθι λαμπερό σμίγεις τη φωτιά με το νερό γρήγορα περνάς πίσω δε γυρνάς πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο. Νύχτα των Παθών που βγαίναν τ’ Άγια σώπαινε του κόσμου η κουκουβάγια κι απ’ τις γειτονιές μυροφόρες νιές ράντιζαν το πέλαγο με βάγια κι απ’ τις γειτονιές μυροφόρες νιές άναβαν λαμπάδες στα μουράγια Παιδικά Παιχνίδια Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης Πέρασ’ ο καιρός. Παιχνίδι αλλιώτικο που χάθηκε στο φως τα μεσημέρια μίλα μου. Μ’ όλες τις φωνές ποτέ δεν έμαθα τι σ’ έκανε να κλαις βγαίνει η βαρκούλα. Βγαίνει η βαρκούλα βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά. Ήλιος και βροχή χιλιάδες όνειρα παντρεύονται οι φτωχοί κι εγώ σε χάνω μίλα μου κι άκου τι θα πω ψηλά τα χέρια γιατί τόσο σ’ αγαπώ και μένω αταξίδευτος και τότε ρίξαμε τον κλήρο να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα τα φυλάει. Νταμ, νταμ φιλίμι κοντάμ νταμ νταμ καραγάς ξεπετώ δίπλα στον ποταμό εγώ θα βγω περνά περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα. Δεν περνάς κυρά Μαρία. Δεν περνάς. Δε με πονάς. Τι με κοιτάζεις μ’ αυτά τα μάτια αυτό που ζήσαμε σκοτάδι και μας πνίγει εσύ μια κούκλα στα σκαλοπάτια κι εγώ τρενάκι που δεν πρόκειται να φύγει. Πέρασ’ ο καιρός παιχνίδι αλλιώτικο που χάθηκε στο φως τα μεσημέρια μίλα μου μού `λειψες πολύ και στρατιωτάκι μολυβένιο, με στολή σε περιμένω. Τίποτα. Νταμ φιλίμικο νταμ νταμ καραγάτς ξεπετώ δίπλα στον ποταμό εγώ τανγκό. Πέρασμα Στίχοι-μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης Αργά αργά θα γείρω σαν μέρα που περνά Στην αγκαλιά σου θα χαθώ και θ’ ανατείλω πρώτη φορά Οι ανάσες και τα χέρια τα λόγια, τα κορμιά οι αναστεναγμοί του κόσμου και τα γέλια τώρα θα γίνονται ξανά. Γλιστράμε και περνούμε κι αν μένει κάτι εδώ είναι το φως που μας χαρίστηκε να δούμε μες τη ζωή εσύ κι εγώ. Τα χρόνια θα μας λιώσουν κι αν μένει κάτι εδώ θα ‘ναι το φως που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν μόνο το φως. Τίκι τίκι τακ Παραδοσιακό Τικ τικ, τίκι τίκι τακ, κάνει η καρδιά μου σαν σε βλέπω, να διαβαίνεις Τικ τικ, τίκι τίκι τακ, θέλω μικρή μου, να μαντέψω, που πηγαίνεις Θέλω μικρό μου, να σε ρωτήσω Φοβούμαι μη σε δυσαρεστήσω γιατί...όταν σε ιδώ... αρχίζει της καρδιάς το τικ, τίκι τίκι τακ γιατί...όταν σε ιδώ... αρχίζει της καρδιάς το τικ, τίκι τίκι τακ Τικ τικ, τίκι τίκι τακ, κάνει η καρδιά μου τη ματιά σου σαν μου ρήξεις Τικ τικ, τίκι τίκι τακ, θέλω καρδιά μου λίγη αγάπη να μου δειξεις Τικ τικ, τίκι τίκι τακ, αυτή η καρδιά σου με τρελαίνει, με μαγεύει Τικ τικ, τίκι τίκι τακ, θέλω πουλί μου να μαντέψω τι γυρεύεις Knockin' on Heaven's door Mουσική-στίχοι: Bob Dylan Mama take this badge from me I can't use it anymore It's gettin' dark, too dark to see Feels like I'm knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Mama put my guns in the ground I can't shoot them anymore That cold black cloud is comin' down Feels like I'm knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door You just better start sniffin' your own rank subugation Jack 'Cause it's just you against your tattered libido, the bank and the mortician Forever man And it wouldn't be luck if you could get out of life alive Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Knock knock knockin' on Heaven's door Les feuilles mortes Στίχοι: Jaques Prevert Μουσική : Joseph Kosma Oh, je voudrais tant que tu te souviennes, Des jours heureux quand nous étions amis, Dans ce temps là, la vie était plus belle, Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui. Les feuilles mortes se ramassent à la pelle, Tu vois je n'ai pas oublié. Les feuilles mortes se ramassent à la pelle, Les souvenirs et les regrets aussi, Et le vent du nord les emporte, Dans la nuit froide de l'oubli. Tu vois, je n'ai pas oublié, La chanson que tu me chantais. C'est une chanson, qui nous ressemble, Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais. Nous vivions, tous les deux ensemble, Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais. Et la vie sépare ceux qui s'aiment, Tout doucement, sans faire de bruit. Et la mer efface sur le sable, Les pas des amants désunis. Nous vivions, tous les deux ensemble, Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais. Et la vie sépare ceux qui s'aiment, Tout doucement, sans faire de bruit. Et la mer efface sur le sable Les pas des amants désunis... Την εικόνα σου Στίχοι: Μιχάλης Κατσαρός Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος Την εικόνα σου σεβάστηκα, στη φλόγα δεν εκράτησα. Την εικόνα την καλή θα σου φέρω μιαν αυγή. Χρώματα, χρώματα, άσε τα καμώματα. Χρώματα, χρώματα, χρώματα κι αρώματα. Την εικόνα σου σεβάστηκα και κράτησα, και τα χέρια μου θα ενώσω πριν στη ζητιανιά τη δώσω. Χρώματα, χρώματα, χρώματα κι αρώματα. Χρώματα, χρώματα, άσε τα καμώματα. Αερικό Στίχοι-Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Όλα του κόσμου τα πουλιά όπου κι αν φτερουγίσαν όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά όπου κι αν κελαηδήσαν Εκεί που φτερουγίζει ο νους εκεί που ξημερώνει μαργώνουν τα πουλιά της γης κι ούτε ένα δεν ζυγώνει Σαν αερικό θα ζήσω σαν αερικό Ανάσα είναι καυτερή και στέπα του Καυκάσου η σκέψη που παραμιλά και λέει τα όνειρά σου Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει Σαν αερικό θα ζήσω σαν αερικό Σαν αερικό θα ζήσω σαν αερικό |